این مطالعه با هدف بررسی رابطه راهبردهای خودتنظیمی و حمایت اجتماعی با خلاقیت تحصیلی در دانش‌آموزان پسر پایه دوازدهم شهر کرمانشاه انجام شد. روش پژوهش، کمّی- توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه‌ی آماری شامل کلیه دانش‌آموزان پایه دوازدهم شهر کرمانشاه در سال تحصیلی 1402-1401 بود که مشتمل بر 2261 نفر بوده است. حجم نمونه پژوهش با استفاده از جدول کرجسی و مورگان برابر با 328 نفر برآورد گردید و نمونه‌ها به روش خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پژوهش شامل پرسشنامه‌های استاندارد خلاقیت کلامی تورنس (1979)؛ راهبردهای خودتنظیمی پینتریچ و دیگروت(1990) و حمایت اجتماعی واکس، فیلیپس،‌هالی، تامپسون، ویلیامز و استوارت (1986) بود. تجزیه و تحلیل داده‌های پژوهش با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 26 و آزمون رگرسیون خطی چندگانه انجام شد. نتایج نشان داد راهبردهای خودتنظیمی و حمایت اجتماعی با خلاقیت تحصیلی دانش‌آموزان دارای ارتباط معنادار بوده و رابطه حمایت اجتماعی با خلاقیت قوی تر از راهبردهای خودتنظیمی می‌باشد. نیز هر دو بعد راهبردهای خودتنظیمی یعنی راهبرد شناختی و راهبرد خودتنظیمی با خلاقیت تحصیلی در ارتباط معنادار می‌باشند و رابطه راهبرد شناختی قوی تر از راهبرد خودتنظیمی با خلاقیت می‌باشد. نتیجه فرضیه دیگر نشان داد که هر سه بعد حمایت اجتماعی با خلاقیت تحصیلی دانش‌آموزان در ارتباط مثبت و معنادار بوده؛ به ترتیب حمایت خانواده، حمایت دوستان و حمایت سایر منابع با خلاقیت تحصیلی دانش‌آموزان در رابطه می‌باشد (05/0>P). در مجموع ارتباطات معنی داری بین راهبردهای خودتنظیمی و حمایت اجتماعی با خلاقیت تحصیلی در دانش‌آموزان وجود داشت.

راهبردهای خودتنظیمی حمایت اجتماعی خلاقیت تحصیلی