هدف این پژوهش، «بررسی تأثیر اشتغال به شبکه‏ های اجتماعی بر سازگاری دانش ‏آموزان با نقش واسطه ‏گری سبک‏ های‏ فرزندپروری والدین: مورد مطالعه دانش ‏آموزان پسر پایه‏ ی ششم شهر برازجان» بود. روش تحقیق، توصیفی از نوع پیمایشی بود. جامعۀ آماری پژوهش، شامل کلیۀ والدین دانش ‏آموزان پایۀ ششم ابتدایی شهر برازجان به تعداد 1586 نفر بود که به روش نمونه‏ گیری خوشه ‏ای چندمرحله ‏ای، تعداد 370 نفر از والدین به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش، شامل پرسشنامه‏ های اشتغال به شبکه‏ های اجتماعی حجازی و همکاران (1395)، سازگاری دانش‏ آموزان سینها و سینگ (1993) و سبک فرزندپروری بامریند (1973) بود که روایی صوری و محتوایی آن‏ها مورد تأیید قرار گرفت و برای بررسی پایایی، نیز از آزمون کرونباخ استفاده شد که برای کل پرسشنامه‏ های مذکور، به‏ ترتیب، ضرایب پایایی برابر با 72/0، 78/0 و 79/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده‏ ها، از آزمون کلموگروف- اسمیرنوف،‏ تحلیل واریانس اندازه‏ گیری ‏های مکرر و آزمون مدل‏سازی معادلات ساختاری در قالب نرم‏ افزارهای Lisrel و SPSS23 استفاده شد و نتایج حاصله نشان داد که اشتغال به شبکه‏ های اجتماعی بر سازگاری دانش ‏آموزان با نقش واسطه ‏گری سبک فرزندپروری در دانش ‏آموزان پسر پایه‏ ی ششم شهر برازجان تأثیر مثبت و معناداری داشته است. همچنین، طبق یافته ‏ها، میزان استفاده و نگرش به شبکه ‏های اجتماعی بر جنبه‏ های مختلف سازگاری (عاطفی، اجتماعی و آموزشی) در دانش ‏آموزان تأثیر مثبت و معناداری داشت. سبک ‏های فرزندپروری مقتدرانه و سهل‏ گیرانه بر جنبه‏ های مختلف سازگاری در دانش ‏آموزان تأثیر مثبت و معناداری داشتند؛ اما سبک فرزندپروری مستبدانه بر سازگاری دانش‏ آموزان تأثیر منفی و معناداری داشت. در نهایت، مشخص شد که سبک غالب فرزندپروری والدین، سبک مقتدرانه بوده است.

اشتغال به شبکه ‏های اجتماعی سازگاری دانش‏ آموزان سبک ‏های‏ فرزندپروری والدین دانش ‏آموزان