دوره 2، شماره 19، دی 98، صفحات 31 - 46
نویسندگان : جعفر امیری فرح آبادی * و سعید سلیمانی و اکبر عالم تبریز

چکیده :
هر زمینه و هدف: طی سال‌های اخیر حرکت از آموزش فعالیت‌محور به سوی آموزش عملکردمحور و متعاقب آن رهنمون شدن به سوی پارادایم تکنولوژی عملکرد انسانی از جمله مهم‌ترین جریانات حوزه آموزش و بهسازی منابع انسانی بوده است. هدف این پژوهش، ارائه‌ی الگویی است تا بخش‌های آموزش سازمان‌های کشور بتوانند علاوه بر حرکت در خلال روند تکاملی این حوزه، به کمک آن میزان بلوغ فرآیند یادگیری و بهبود عملکرد خود را اندازه‌گیری کنند. روش شناسی: پژوهش حاضر از نظر هدف توسعه ای و کاربردی محسوب می شود. همچنین، از لحاظ مبنای داده‌ها و چارچوب فلسفی و پارادایم آن، دارای طرح تحقیق آمیخته است و از حیث نحوه‌ی گردآوری داده‌ها، یک تحقیق توصیفی (غیرآزمایشی) است. برای گردآوری اطلاعات از سه روش مصاحبه‌ی عمیق، دلفی فازی و فرآیند تحلیل سلسله مراتبی استفاده گردیده است. 16 نفر از خبرگان حوزه‌ی آموزش و یادگیری یکی از سازمان‌های صنعتی- دفاعی، مشارکت کنندگان این پژوهش را تشکیل می‌داد. یافته ها: با استفاده از رویکرد تحلیل محتوای ترکیبی جهت‌دار و تلخیصی، 27 معیار اولیه‌ی الگوی یادگیری و بهبود عملکرد شناسایی گردید و سپس با استفاده از روش دلفی فازی، معیارها پالایش گردید که در نتیجه‌ی آن 24 معیار نهایی مشخص گردید. در ادامه اوزان معیارها با استفاده از روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی تعیین گردید. نتیجه گیری: بر مبنای یافته‌های پژوهش، مقیاسی برای تعیین میزان بلوغ نظام یادگیری و بهبود عملکرد در پنج سطح (صفر، مقدماتی، میانه، پیشرفته و بهینه) ارائه گردید تا از این رهگذر، بستر لازم برای حرکت در مسیر بهسازی مستمر سازمان های مختلف، فراهم آید.

کلمات کلیدی :
یادگیری، بهبود عملکرد، تکنولوژی عملکرد انسانی