دوره 5، شماره 53، آبان 1401، صفحات 125 - 140
نویسندگان : فاطمه دافعیان *

چکیده :
استحکام روانی و خودآگاهی هیجانی، مولفه هایی هستند که بر فرآیندهای اجتماعی، ارتباط، روانشناختی و هیجانی افراد اثرگذارند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر کارآمدی هیجانی بر استحکام روانی و خودآگاهی هیجانی دختران نوجوان شهر اصفهان بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل میباشد. جامعه آماری این پژوهش، کلیه دختران نوجوان 13 الی 18 سال شهر اصفهان بودند که تعداد 30 نفر از آنها به صورت نمونه گیری در دسترس، با توجه به ملاک های ورود و خروج، انتخاب شدند و به صورت تصادفی در 2 گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. ابزارهای گردآوری داده ها در این پژوهش شامل پرسشنامه 48 سوالی استحکام روانی (کلاف و همکاران، 2002) و پرسشنامه استاندارد خودآگاهی هیجانی (گرنت، فرانکلین و لانگ فورد، 2002) میباشد. گروه آزمایش مداخله درمان مبتنی بر کارآمدی هیجانی (متیو و وست، 2016) را در هشت جلسه 90 دقیقه ای در طی دو ماه به صورت هفته ای یک جلسه دریافت کردند، در حالی که گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکردند. داده ها جمع آوری شده با استفاده از روش تحلیل کوواریانس و از طریق نرم افزار SPSS-23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها از مقایسه دو گروه آزمایش و گواه نشان داد به طور کلی درمان مبتنی بر کارآمدی هیجانی بر استحکام روانی و خودآگاهی هیجانی دختران نوجوان، اثر معنادار دارد (P<0/05). نتایج حاکی از آن بود، به نظر می رسد که درمان مبتنی بر کارآمدی هیجانی می تواند استحکام روانی و خودآگاهی هیجانی دختران نوجوان را افزایش دهد و در جهت بهبود سلامت روان آن ها برآید.

کلمات کلیدی :
درمان مبتنی بر کارآمدی هیجانی، استحکام روانی، خودآگاهی هیجانی، نوجوان


مشاهده مقاله
313
دانلود
0
تاریخ دریافت
۱۸ بهمن ۱۴۰۰
تاریخ ریوایز
۲۰ تیر ۱۴۰۱
تاریخ پذیرش
۲۶ آبان ۱۴۰۱