اتیسم یا درخودماندگی یک بیماری پیچیده‌ی عصبی رفتاری و از جمله اختلالات و بیماری های اعصاب و روان است که شامل اختلال در تعاملات اجتماعی، رشد کلامی و مهارت‌های ارتباطی همراه با رفتارهای سخت و تکرار شونده است و به دلیل گستردگی علائم، آن را اختلال طیف اتیسم می‌نامند. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر بهبود خودکارآمدی عمومی و راهبردهای مقابله ای مادران دارای کودکان اتیسم شهر تهران در سال 1402 انجام شد. تعداد 30 نفر به طور در دسترس و بر اساس معیارهای ورود و خروج پژوهش انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند (هر گروه 15 نفر). ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش عبارت بودند از: نیمرخ مهارت های اجتماعی اتیسم بیلینی و هوپف (2007)، مقیاس خودکارآمدی شوارزر و ژروسالم (1979)، پرسشنامه ای لازاروس و فلکمن (1980). پس از آن شرکت کنندگان در گروه آزمایش طی 8 جلسه 120 دقیقه ای, تحت درمان شناختی رفتاری (CBT) قرار گرفتند. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که درمان ACT موجب افزایش معنادار خودکارآمدی و بهبود معنادار راهبردهای مقابله ای شده است (P<0.05‎).

اتیسم درمان شناختی رفتاری خودکارآمدی راهبردهای مقابله ای