هدف این پژوهش، تعیین رابطه‏ ی بین مهارت‏ های مقابله ‏ای با خودمهاری و هویت فردی دانش ‏آموزان دورۀ ابتدایی شهر کنارتخته بود. روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعۀ آماری پژوهش، شامل کلیۀ دانش‏ آموزان دورۀ ابتدایی شهر کنارتخته به تعداد 638 نفر بود که به روش خوشه ‏ای چندمرحله‏ ای، تعداد 312 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش، شامل پرسشنامه ‏های مهارت‏ های مقابله ‏ای کارور و همکاران (1989)، خودکنترلی گراسمیک و همکاران (1993) و هویت فردی بهرامی (1394) بود که روایی صوری و محتوایی آن‏ها مورد تأیید قرار گرفت و برای بررسی پایایی، نیز از آزمون کرونباخ استفاده شد که برای کل پرسشنامه‏ های مذکور، به‏ترتیب، ضرایب پایایی برابر با 76/0، 78/0 و 72/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ‏ها، از آزمون ‏های‏ ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره، در قالب نرم ‏افزار SPSS23 استفاده شد و نتایج حاصله نشان داد که بین مهارت‏ های مقابله ‏ای (و مؤلفه ‏های آن) با خودمهاری و هویت فردی دانش ‏آموزان رابطه‏ی معناداری وجود دارد. همچنین طبق یافته‏ ها، مشخص شد که بین خودمهاری (به استثنای مؤلفه‏ های ترجیح فعالیت جسمانی و ابراز خشم) و هویت فردی (به استثنای مؤلفه‏ ی هویت اطلاعاتی) در دانش ‏آموزان دختر و پسر تفاوت معناداری وجود داشته است.

مهارت ‏های مقابله ‏ای خودمهاری هویت فردی دانش‏ آموزان دورۀ ابتدایی